Grażyny Jastrzębowskiej

Zasady dydaktyczne stosowane w terapii logopedycznej 

//serceiumysl.pl/wp-content/uploads/2018/11/376195-PBFTES-450-1.jpg
  1. Zasada wczesnego rozpoczynania terapii. Wczesna interwencja skraca czas terapii i zwiększa jej efektywność.
  2. Zasada indywidualizacji (indywidualnego podejścia do każdego pacjenta). Program terapii powinien być opracowany dla konkretnego pacjenta i pod kątem jego osobistego problemu. Środki, metody i pomoce powinny być dostosowane do jego poziomu intelektualnego, tempa pracy, kondycji psychicznej i fizycznej oraz rodzaju zaburzenia.
  3. Zasada wykorzystania w procesie terapii wszelkich możliwości pacjenta (angażowanie maksymalnej liczby zmysłów).
  4. Zasada kompleksowego oddziaływania. Z zaburzeniami mowy często współwystępują zaburzenia emocjonalne, zaburzenia zachowania i osobowości, opóźnienia
    i upośledzenia rozwoju umysłowego, zaburzenia lateralizacji oraz funkcji percepcyjno – motorycznych (funkcji słuchowych, wzrokowych, ruchowych) istnieje więc potrzeba prowadzenia równolegle do terapii logopedycznej również terapii zaburzeń emocjonalnych i zaburzeń zachowania, terapii pedagogicznej (u osób z dysleksją, dysgrafią, dysortografią).
  5. Zasada aktywnego i świadomego udziału. Pacjent musi czuć potrzebę ćwiczeń i rozumieć konieczność udziału w zajęciach.
  6. Zasada współpracy z najbliższym otoczeniem dziecka. Udzielenie informacji pacjentowi i jego rodzicom na temat rodzaju, stopnia i przyczyn zdiagnozowanych zaburzeń, uzasadnienie potrzeby wykonania dodatkowych badań specjalistycznych.
  7. Zasada systematyczności. (według schematów zgodnych z metodyką pracy logopedycznej. Zawierają one pewne następujące po sobie etapy, których kolejności należy bezwzględnie przestrzegać. Warunkiem przejścia do następnego etapu jest utrwalenie poprzedniego).
  8. Zasada stopniowania trudności. Terapię zawsze należy rozpoczynać od ćwiczeń najłatwiejszych dla danego pacjenta, potem realizować coraz trudniejsze.
Połącz
Mapa
Menu główne